Od eksportu surowców po akcelerację start-upów w stronę zagranicznych rynków

autor zdjęcia: M. Kontraktewicz

źródło: Rzeczpospolita

autor zdjęcia: P. Sadowski

źródło: Rzeczpospolita

autor zdjęcia: shutterstock

źródło: Rzeczpospolita

Polska to jeden z najdynamiczniejszych ośrodków start-upowych w Europie Środkowo-Wschodniej

Ekspansja wymaga od zarządów odwagi, ale jeśli polska firma ma atuty w postaci autorskiej technologii, to powinna zdobywać światowe rynki.

Odkąd Polska 35 lat temu dołączyła do rodziny krajów wolnorynkowych, tematyka innowacji technologicznych nieśmiało zaczęła być dyskutowana na uczelniach, w kręgach politycznych i wśród przedstawicieli kiełkującego sektora prywatnego. Innowacje, w liczbie pilnych gospodarczych zadań, nie były jeszcze priorytetem. Postkomunistyczny kraj, de facto bankrut, z początku koncentrował się na restrukturyzacji dawnego przemysłu i stworzeniu warunków dla niskotechnologicznej inicjatywy prywatnej. Eksport surowców i nieprzetworzonych półproduktów, płodów rolnych oraz uliczny handel stały się emblematami odradzającej się gospodarki.

Trudno było sobie wyobrazić, że w ciągu trzech następnych dekad kraj stanie się jednym z najdynamiczniejszych ośrodków start-upowych w Europie Środkowo-Wschodniej. Zmiany przyspieszyły wraz z napływem do kraju inwestycji zagranicznych i odkryciem przez międzynarodowy sektor finansowy potencjału wykwalifikowanej kadry, która ledwie w pół pokolenia wykształciła nową kadrę mówiących już nie po rosyjsku, ale po niemiecku i angielsku specjalistów. Reputacja taniego zaplecza outsourcingowego dla Zachodu między Odrą a Bugiem rozprzestrzenia się szybko. Wejście Polski do Unii Europejskiej w 2004 roku otworzyło drzwi do nowych rynków i dostępu do funduszy...